Ya ne işim var benim burda yaaaa!!! işte Rad ile beraber Meksika’da gezeceğimiz yerleri planlarken ve hatta Peubla’dan otobüsle (2 saat 120 peso) gelirken bile sürekli olarak bu şekilde söyleniyorum :- ) Zavallı çocuk!
17 Milyon nüfuslu bir yerden gelen adam 25 Milyon nüfuslu bir yerde ne yapar? Dürüst olmak gerekirse o kadar da kötü değildi. Biraz da şansın yardımıyla mükemmel insanlarla tanıştık ve keyifli bir ört gün geçirdik.
Öncelikle şehrin adından başlayalım, birkaç kaynakta baktım Türkçe adı Meksiko olarak geçiyor, orjinalinden Meksika Şehri gibi tercümeler yapılmamış. İngilizcesi kolay: Mexico City, İspanyolca ise daha da eğlenceli: resmi olarak Cuidad de Mexico, ya da Disricto Federal olsa da halk arasında en yaygın adıyla D.F. olarak geçiyor. ( İspanyolca telafuzu de-fe şeklinde ama genelde d kısmı yutuluyor ve e-fe olarak söyleniyor)
Meksiko’da konaklama için şehir merkezini tercih ettik. (diğer opsiyon zona rosa) Bir kaç hostel gezdikten sonra Los Amigos’a yerleştik (gecelik 180 peso – kahvaltı ve akşam yemeği dahil, ancak akşam yemeğinden pek bişi beklemeyin) Çantalar dolaba kilitlendikten sonra doğru şehre…
Meksika’da görülecek yerler ya da Meksiko’da neler yapılır :
Zocalo – Dünyanın en büyük ikinci meydanı
Catedral – Latin Amerika’nın en büyük katedrali
Chapultec – Müzelerin ve Şatonun olduğu bölge
Zona Rosa – Eğlence ve yemek yerlerinin olduğu bölge
Coyoacán – Frida Kahlo ve Leon Trotsky oturduğu bölge
Palacio de Bellas Artes – Sanat Galerisi ve Meksika Dansları
Plaza Garibaldi – Mariachi’leriyle ünlü eğlence meydanı
Puebla Cholula – Şehir yakınlarındaki eski bir köy
Lucha Libre – Meksika Güreş Gösterisi
Teotihuacan – Şehre 45 dk. mesafede Aztek Başkenti
Rad ile beraber öğleden sonra hostelime yerleşip hemen Centro Hİstorico’da gezmeye başladık. Önce Zocalo’ya gittik. Lonely Planet’a göre kızıl meydandan sonra dünyanın en büyük ikinci meydanı. Sonrasında katedrale gittik ve trafiğe kapalı ana caddesi Francisco Madero’da yürüyüş yaptık. Yolun sonundaki Palacio de Bellas Artes binası ve sonrasındaki devasa park Alameda Central’da gezindik.
Meksiko City’deki ikinci günümüzde (salı günü) ayrı bir sayfada anlattığım, şehrin hemen yakınındaki dünyaca ünlü Aztek kalıntıları Teotihuacan’a gitmeye karar verdik.
Akşam üstü hostele gelip biraz dinlendikten sonra, hosteldekilerle beraber Lucha Libre gösterisine gittik. Maalesef lucha libreyi hiçbirimiz bilmeyiz, ancak Amerikan güreşini mutlaka duymuşuzdur, hatta izlemiştir. Lucha Libre işte bu amerikan güreşinin kökernini oluşturuyor.
Hosteldeki tur 350 peso idi, biz biletleri kendimiz gösterinin yapıldığı Arena Mexico’nun kapısından aldık. Hem daha ucuz 140 peso hem de çok daha iyi yerler. Gösteri her ne kadar geyik olsa da, grupla gitmek gayet eğlenceliydi. Sürekli içerde satılan 1 litrelik Corona’lardan içtik. Bu arada içeriye kamera sokmak yasak!
Ertesi günü şehrin en güzel ve güvenli bölgesi Coyoacán’da geçirdik. Şehirdeki daha zengin yerleşim yerlerini burada bulmak mümkün. Tıpkı Meksika’nın vedarı iftarı ressam Frida Kahlo ve Leon Trotsky’nin (sürgün zamanı) evleri gibi. Tabi evler bu kadar yakın olunca aşk dedikoduları da yükselmiş Her iki evde şimdi müzeye çevrilmiş ve resim çekmek içeride yasak. (yasak dediğime bakmayın giriş ücretinin dışında ayrıca para vermek lazım, onu protesto ediyorum)
Frida’nın evini, bahçesini hatta filminde meşhur olan, kocası Diego Rivera’nın ona özel hazırladığı aynalı yatağı bile görebilirsiniz.
Trotsky’nin kale gibi korunan evine rağmen öldürüldüğü yeri ve hakkındaki bir çok dökümanı müzede bulmak mümkün.
Bu güzel günün akşamı çok daha güzel bir etkinlikle son buldu. Lonely Planet’da okuduğum (daha önceden bilgim yoktu) ve Palacio de Bellas Artes de sergilenen, Meksika’nın tüm yörelerine ait danslardan oluşan Ballet Folklórico de México‘ya gittik.
Biletler TicketMaster’da satılıyor, en en en üst sıralardaki (çatıya değmek mümkün) en ucuz bilet 300 peso. Biraz daha fazla ücret ödeyip, sahneye yakın olmakta fayda var, gösteri bu farka kesinlikle değer. Ayrıca bir Meksiko klasiği: kamera yasak! Mariachi’ler, düğüm atma sahnesi ve kementçi performansı müthişti. (evet kement de Meksika geleneklerinin bir parçası)
Dördüncü günümüzü de Chapultepec’de geçirdik. Burada dünyanın en büyük şehir parkının yanında, bir çok müze ve Meksika tarihini anlatan Chapultepec Müzesi ve kalesi yer alıyor. Hava bugün biraz yağmurlu :- (
Akşama değişik bir şeyler yapmaya karar vedik, Couchsurfing’e girip D.F.’de bugün düzenlenen bir buluşma bulduk. Katılacağımızı sitede bildirince D.F.’de yaşayan Valerie de bizle tanışmak istediğini söyleyen bir mesaj attı. Buluşma, Zona Rosa’da bir mezcal yeri Felina Bar’da oldu. (daha ne isteyeyim) Valerie ve arkadaşı bizle epey ilgilendi, sonrasında başka bir bara götürdü, güzel güzel dans ettik, çıkışta taco yemeğe gittik; kısaca tipik bir Meksikalı gibi gece eğlencesini tecrübe ettik. Pek de bizimkilerden farkı yokmuş, ;- )
Son günümüzü, şehirden ayrılmadan dünyaca ünlü Diego Rivera’nın Secretaría de Educación Pública‘daki (SEP) duvar resimlerini gezerek geçirik. Neden bilmiyorum (ve şu an hatırlamıyorum) gene yanımda kameram yok. Bir yandan duvar resimlerine bakarken bir yandan da binanın ve Diego’nun geçmişini okuyoruz. 1923 yılından 1928’e kadar tam beş yılda tamamlamış. Bu arada Rad sürekli murals diyor, ben graffiti diyorum, o da her seferinde beni düzeltiyor. Sonunda dayanamadım, farkı nedir? dedim. Murals izinle ve gösterilen bir alana, graffiti ise izinsiz herhangi bir yere yapılan duvar resimlerine deniyormuş.
– – – – – T H E E N D – – – – –
Meksiko maceram burada sona eriyor, ve tabi ki her son gibi yenisi başlıyor. Meksiko’dan sonra Guanajuato maceram başlıyor.
.
yolculuk.name 